اردیبهشت 96 روز معلم

با لبخندت الفبا را یاد گرفتم و با مهربانی ات نوشتن را آغاز کردم.

ای شمع سوزانم که می سوزی تا من بمانم! دستان مهربانت را می فشارم

زیرا وجود تو بود که من قد کشیدم و قلم را در دست گرفتم و خواندن و نوشتن را آغاز کردم. شما بودید که به مسیر راهم چشم دوختید و آرام زیر لب دعا گویم شدید تا راه را به درستی طی کنم و تا انتها موفق شوم، و دعا کردی تا خدا همیشه پشت و پناهم باشد.
 تو خورشید ی بی غروب و بارانی بی پایانی. تو سرچشمه محبتی که تمام مهربانی را به من هدیه کردی و به من آموختی آن چه را که باید می آموختم. درس زندگی را تو به من یاد دادی

و راه زندگی را روشن و نشان دادی.
و اینک:
    چه را تقدیمت کنم که جبران محبت هایت باشد؟
    گل سرخ، گل سفید، گل زرد، همه با هم دسته شدند تا تقدیمت کنم. گل سرخ ، خنده من، گل سفید قلب پاک تو و گل زرد الفبای مهربانی است، همه را با هم تقدیمت می کنم و بر دستان پرمهرت بوسه می زنم.